شبی، نورافشانی خانه علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام را به تماشا نشستیم و کریم اهل بیت را به شفاعت طلبیدیم.

صبحی، به مسجد کوفه رفتیم و فریاد سرخ محراب را شنیدیم

در سوگ خورشید عدالت گریستیم و چشم های خیسمان را به ضیافت «شب قدر» بردیم

تا در زلال اشک هامان تطهیر شویم

تا دوباره متولد شویم

تا سربلند، به ضیافت «فطر» برویم

پروردگارا!

اینک که شب ها و روزهای آسمانی «رمضان» را پیمودیم و به آستانه صبح «شوال» رسیدیم

اینک که سپیده «عید فطر» را پلک گشودیم،

دل هامان را همچنان، مهمان یاد خویش نگاه دار،

چشم هامان را هم چنان بیدار

و دست هامان را همچنان، قنوت خوان؛ «أللَّهُمَّ أَهْلَ الْکِبْرِیاءِ وَ الْعَظَمَه...»

خدایا!

اگر تقدیرمان آن بود که دوباره به سفره خانه تو دعوت شویم،

چنان کن که آلوده دامان، مهمان «رمضان» نشویم و شرمسارت نباشیم

و اگر این «رمضان»، آخرین «رمضان» در پرونده سرنوشتمان بود، پس به برکت این روز شادمان،

زمزمه «... أنْ تُدْخِلَنی فِی کُلِّ خیر... و أنْ تُخْرِجَنیِ مِنْ کُلِّ سوء...» ما را به آسمان اجابت نزدیک ساز و ما را از چنگال شیطان برهان و از نجات یافتگانمان قرار بده!

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

سردبیر

ص: 2